ถ้าจะให้นิยามของคำว่า ‘ศิลปะ’ แบบย่อ ก็คงเป็นสิ่ง ๆ หนึ่งที่สามารถแตะและลงลึกเข้าไปถึงอารมณ์  
และประสาทสัมผัสของผู้เสพชิ้นงานนั้น สร้างประสบการณ์ความรู้สึกและการรับรู้ใหม่ จะชั่วขณะหนึ่งหรือตลอดไป ก็แล้วแต่ว่าเราเข้าถึงงานศิลปะนั้นมากน้อยเพียงใด และเรารู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่า ‘ศิลปะ’ ของแต่ละคนไม่มีทางเหมือนกัน



 

‘กาแฟ’ หากเราไม่ได้ใช้ความรู้สึกภายในมาเกี่ยวข้อง มันก็เป็นเครื่องดื่มที่สกัดออกมาจากผลไม้ด้วยวิธีการและเทคโนโลยีเพื่อเค้นและดึงสารต่าง ๆ ให้ออกมาโชว์ตัวในรูปแบบของของเหลวในแก้วก่อนจะเสริฟให้กับผู้ดื่ม ปรับเล็กปรับน้อย พลิกแพลงสัดส่วนของสูตรเพื่อให้รสชาติออกมาตอบโจทย์ความต้องการของคนให้แต่ละยุค

.

เราไม่ต้องเสียเวลาพูดถึงประวัติศาสตร์ของการดื่มกาแฟในยุคที่ศิลปะกำลังเฟื้องฟูในยุโรป หนึ่งอย่างที่เกี่ยวข้องกันระหว่างกาแฟและศิลปะก็คือ ‘ความเป็นปัจเจกบุคคล’ (subjective) เมื่อยุคสมัยและสังคมเปลี่ยนไป เป็นไปได้ยากมากที่ทุกคนจะมีความเข้าข้นของความชอบความรักในสิ่งเดียวกัน มนุษย์ยังคงวิ่งตามหาสิ่งที่ทำให้เราพึงพอใจมากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นทางกายหรือทางจิตใจ เป็นแบบนี้ไม่มีจุดสิ้นสุด การตามหากาแฟที่ทั้งตอบโจทย์เราในเรื่องของกลิ่นและรสชาติ ไม่ต่างอะไรจากการเดินเข้าพิพิธภัณฑ์ศิลปะเพื่อเสพชิ้นต่างจากบรรดาศิลปิน มองหาภาพสื่อสารกับเราได้ดีที่สุด ให้อารมณ์แปลกใหม่ที่สุด ทั้งเพื่อหาคำตอบหรือเพื่อตั้งคำถามอะไรสักอย่างถึงสิ่งที่ศิลปินต้องการจะบอกผ่านสีสันและลายเส้นเหล่านั้น

.

ใครอ่านมาถึงตรงนี้แล้วคงตอบได้ไม่ยากว่า สำหรับเรา กาแฟเป็นสิ่งที่ไม่มีอะไรตายตัว ไม่ใช่ว่าอะไรก็ได้ แต่ต้องอยู่ในฐานที่ตัวเราเองพอใจที่สุด การเดินเข้าร้านกาแฟเพื่อหากาแฟสักแก้วก็เปรียบเหมือนการซื้อตั๋วเข้าไปชื่นชมงานศิลปะผ่านการนำเสนอที่หลากหลายของแต่ละร้าน บาริสต้าก็เปรียบเหมือนศิลปินที่จะรังสรรค์เรื่องราวและเลือกนำเสนอรสชาติให้ออกมาตรงกับความต้องการของผู้เสพงานศิลปะให้ได้มากที่สุด ทีนี้จะเป็นหน้าที่ของผู้ดื่มที่จะตัดสินต่อไปว่าเราเข้าถึงและพอใจกาแฟแก้วนั้นหรือไม่
ขอบคุณ Bean to brew
www.pitbullcoffee.com